Kalbim ilk işgale uğradığından beri
Ne zaman gözyaşı döksem
Yağmurlara sığındım
Saklandım her birinin ardına
Aşkın gözlerime vuran yangını
Sönene kadar

Çünkü ben
Yağmurlarda özgürüm
Hıçkırıklar gök gürültülerine karışsa da
Islansa da kirpiklerim
Ben gibi ruhum da sırılsıklam

Rahmetine teslim oldum
Göğe kardeş gözyaşlarımla
Sen anlamadın

Bilmenin asaleti de yoktu
Ruhundaki
İhanetin soysuz çetelesinde

Sen
Arsız sarmaşık
Sen değimliydin ya
Demir bileklerimin
Küf yarası
Ve
Belkemiğimdeki
Geçmeyen kulunç ağrısı

Belki de inanmayı yasak saydığımdandır senden sonra
Üzüldüğüm

Bir kanun taksiminin elemli sedası ile
Senden kalan düşlerimi yakarken yağmurda
Kurtuldum sanmıştım
Sağır çığlıklardan
Yanılmışım

Merhaba eski acım
Geçenlerde duydum
İnanamadım
Olanlara
Sen ki
Gönlüne katrandan perde çeken
Günahkâr duygu değil miydin?
Ne garip
Sende bir kenara atılmışsın ya
Notaları eksik melodilerde
Modası geçmiş şarkı gibi

Seni hep gidişin mutlu yüzü
Terk edenin acımasızlığı saymıştım
Meğer sende ağlarmışsın öyle mi?
Sende yalnız kalırmışsın
Yalnız ve ıssız
Sevmeyi bilmeyenin yağmur damlası gibi
Sevmeyi bilmeyenin nazar kesen gözleri gibi
Sende yaşarmışsın hayatı
Herkes gibi terk edilince