Hiç kimseye yazılmadı bu şiir..
Gözleri ufka dalmış, koynunda soğuk dolu bir aşka okundu akşam vakti.

Bu şiir hiç kimseye...
Yolda yürüyen insanlar yoktu.
Sokaklarda sesleri duyulmayan Barış Manço’ya
Çiçek satmak için gözlerine umut saklamış kızlara ve o ihtiyar balıkçıya...
Bu kentte sabaha inanmış hiç kimseye yazılmadı.
Saatlerden karanlık ve aylardan eylül gibi bir bahar sabahına
Göğsünde anne muskası gibi acısını saklayanlara
Pencere önlerinde bekleyen üveyiklere
Ağlayan hiç kimseye yazılmadı bu şiir.
Kara bakmayı
Sevmemeyi öğretildik biz.
Ne istedik ne de becerebildik aslında
Gök kuşağına dokunduğumuzdan beri parmaklarımız
İçinden hangi renk olduğunu bilmeden
Sürdük göğsümüze anlamsızca
-ve aşk bir akşam vakti senden gelecek miydi?
-bilmeden beklemek...
-kanatları dökülmüş kelebeklerin uçtuğu göz çevrelerinde.
Yasaklandık sokaklarda adını aklımızdan geçirmekten.
Düşünüp yüzümüzde anlamsız gülümseyişlerden.
Yasaklandık bu hissizlikten.

Sevmemiş miydi hiç kimse daha önce
Ya yüreğimde ki bu kimsesiz çığlık
Bu benden olmadığına inandığınız yara
Kanarken benimle birlikte her gece
Sahi yalan mıydı?
Aşk dediğiniz bu işkence
Ya O yalan mıydı?
Dokunmuşken yanaklarındaki masumiyete
Öpmüşken Bakır Gözlerinden
Sevmişken yıldızlı gecelerde kara saçlarını
Yani yalan mıydı şimdi kalbimin çırpınışları
El ele geçtiğimiz şehirler
Ufkunda iç geçirdiğimiz o kara deniz
Söyle bana ey aşk
Ben gerçeksem o yalan mıydı?
O gerçekse sen var mıydın?

Geçerken içinden,
Gözlerimin takıldığı gözlerine,
Konuşurken,
Tane tane sessizliğime
Anlamsız cümlelerde bile sevdiğime
Okurken,
Bir kitabın satır arasında karşılaşmamıza
Saklanmış bir merhabayı gün yüzüne çıkartmamıza
Ağlarken,
Çocukluğuma,
Her şey gittiğinde sen kalan yanıma işte
Gece kendimi verdiğim kendime
Seni ağladığım yalnızlığa
Evet,
Özlediğim saatlere
Koynuma birikmiş kurşuni acıma
Evet
Tebessüme...
Ellerinin sıcaklığı vurmuşken vurulduğum kalbime
Bakır Gözlerinde eskittiğim adı ömür denilen saatlere
Evet
Beraber karşıladığımız doğan güneşe
Bitmeyeceğine inandığımız bu düşe yazılmadı bu şiir.
Bu şiir bir selanın ardından doğan kırık bir tezene tınısına
Bu şiir kulağına ismi okunmamış kayıp giden bir fırat türküsüne
Bu şiir en çok sen olduğun zamanlarda benim yokluğuma
Bu şiir sen yokluğunda bana en çok ihanet eden zamana
Ve adına söylenmiş
Ve dilimde kilitlenmiş ne varsa sana dair
Ve kalbine
Ve kalbime
Bu şiir bir pazar gününe...
Bu şiir hiç kimseye...