Dua, dedi, içimizdeki serüvenle dışımızdaki serüvenin çatışması değil mi? *** Ben ki, dedi, hep özne oldum ömrümün yollarında, lâkin hiç eylem olmadım. *** Tıpkı ölmek gibi yaşarken ölmenin de ancak kendi nefsimizde tecrübe edebileceğimiz ve asla şiirlerden öğrenilemeyecek bir şey olduğunu öğrenince. Ödünç ek fiillerle bağlanınca yaşama yaşam. Anlarız, yine yanlış dileği tutmuşuz büyülü suyun başında. Oysa Yâ Rabbi bize saf olanı ver demeliymişiz, kendi kaybolsa bile geçmişi yok olmayanı. Bunu vermezsen bile demeliymişiz, bize içimizdeki hallere tercüman olan lisanı ver. Yine yanlış dileği tutmuşuz da büyülü suyun başında, ışık sönünce apansızın kala kalmışız.
"DAĞDAN GELEN BAĞDAKİNİ KOVARMIŞ" Cengiz DAĞCI kitabında tam da bunu anlatmış. Merhametin ve "insanlığın" bir süre sonra nasıl merhametsizlik ve insanlık dışı icraatlar olarak karşılık bulmasını ibretle okuyacaksınız.
@almila-kargulu2 - 22 Nisan 2013 Pazartesi 13:27:36
Sanki bu günün yaşamındaki çarpıklıkları ve menfaat icabı yaşanan alakaları yıllar öncesinden görmüş ve yazmış KAFKA. Demek ki zaman pek çok şeyi değiştirse de temelde bazı şeyler değişmiyor. Eğer genel normların dışına çıkılıyorsa bir böcek gibi çöpe atılmak da muktedir oluyor.
İlk başta anlatım dili ağır gibi algılansa da KAFKA romanlarına alışkın birine ağır gelmeyecek sade bir anlatım var.
syf:453