Solan bir günün arkasından
Hüznü çiseliyor parmak uçlarım
Gölgemi sürüklüyorum
Karanlığa müptela dağlara
Aşinayım ben de bu ara
Yüzümde eskiyen yıllara

Hatıralar! Ah ne büyük hediye!
Bir de hayatımdan eksilen sen
Yani bir de unutmak olmasa!

Kendime kesmişim cümle gidişlerin kefaretini
Senden muhacir olurken
Oysa ben tanrıdan misafirdim sana
Gelmeyi ben istememiştim
Sensizliği de ben seçmedim
Heyhat!
Hercai yüreğine kutlu merasimlerin
Sığmadığını bilememişim

Bilememişim herkesin dünyayı
Kendi kalbi gibi bildiğini
Yine de aldırmamışım
Yoksul ve yoksun oluşuma
Cüret etmişim bir masal ahengine

Oysa masallar da kaderi zengin olanlara güzelmiş
Prenses düşleri kurmak
Ne haddime

Sırtımda kamburlaşan köhnemiş dünyaya
Emanet aldığım nefesleri öderken
Hiçe saymak ne kelime?
Ne kelime öyle kallavi hayaller kurmak
Ve olamayanı oldurmak
Bir kere düşmüşüz aczin ellerine
Düşlerimi sana kurmak ne haddime
Hele de aklımın pusatıyla
Günbegün, kıyarken kendime