Dışarıda lapa lapa kar yağıyor -kışı emziriyor toprak ana-
Serçeler yem kırıntılarında sokak kavgası
Buz tutmuş cam da hayalini karıştırıyor şekersiz çayım
Mülteci yalnızları düşünüyorum bir kaşık sıcak çorba bulamayan
Birde
Arkanda bıraktığın kenti(mi)n yaşlı gözlerini
Sensizliğin güneş tutulması
Buz tutmuş krizantem çiçeğinde mevsim
Ve
Ben sana
Aşk olmuş yağıyorum
Haberin yok.



Uzun zamandır içimde kilitlenmiş canlı bomba duygular
Yüreğimden kopup omuriliğime saplanır dilim
Beynimde şarapnel parçaları
Geçit vermez toprak altı cehennem zebanileri
(Koyun sayıyor belki sevdiceğim uzun gecelerde)
Sevgilim, -üşüdüm yüreğinden bir şiir dök- diye
Bilmez içimde yanan küllerin üşüdüğünü
Ellerim her an gün batımı geceyi sıyırır teninden
Ellerim ki tuz basar bazen en kanayan yerine
Bazen de teyel atar hayatın su kaçıran deliğinden
Fukara kedisi gibi sürünür yerlerde duygular




İncir çekirdeğine dolduramadım dünyayı
Lafontein’in masallarında gezindim -çiçekçi kız oldum-
Yedi cücelerin kulübesinde sakladım çocukluğumu
Yedi başlı ejderhalara kaptırdım elma şekerimi
Mozart’ın dokuzuncu senfonisinde ağladım
Kaf dağından, Zümrüt-ü Anka’ya yalvardım
(Sarı öküzün boynuzundan kurtar dünyayı)
Breh! Breh! Breh!


Olmadı!

Kazma vurup güneşin göğsüne
Derin mezarlar kazdım göz çukurlarımdan
Labirentlerden çıkış aradım anarşist sokaklarda
Satranç oynadım ölümle yaşam arasında
Sanki karanlık morg odasında
Başucumda ki mermer üstünde
Şah/mat oldum
Sövdüm gelmişine geçmişine
Bir de
Adaletsiz terazinin kefesine
Haberin yok.



Şimdi sükût-u ikrar dilim
Ben ne söylesem -paşam-
Sen anladığını bileceksin
En güzeli
Aşk söylesin



Ümmü AŞCI
(üma)