’Yakamoz gülüşleriyle felsefe arasında bağ kurduğum kadına’

yüzündeki dağınık bulutlara baktım az evel
gözlerindeki uzak ağaçlara tırmandım
fotoğrafın dışında kalan şeylere bakmanın büyük
bir cesaret istediği kanısına vardım..
sahi, fotoğrafın bundan haberi varmıdır dersin?..

’Yakamoz gülüşlü,çiğ damlası kadına’

Karıncayı ürkütmekten korkan yürek
bilirmisin
sen ve kentin yüreğimde öylesine bir
çelişkiye dönüşüyor ki
ruhumda bütün kentler içiçe geçmiş kuşkulu hüzünler gibi
sonrası mı?
bir adam,bir peron, yasak yolculuklara iki düş


’Tüm renkleri gülüşünde saklayana’

Söylesene hangi temenni bir tuzağı bozabilir?..
sen, ellerini bir harfe uzak tutuyorsun ya
vazgeçiyorum içimden iki kişilik telaşlı güzel şeyler kurmaktan
ah! hiç değilse kendimizi sevecek kadar bir yürek taşıdığımızı bilmek
hiç değilse,gerekçelerimizin paslanmış kapılarını çarpıp çıkmak

baştan aşağı yalnızlığınla mutlusun demek
o halde sakla duygularını sır saklar gibi
sonra da otur sırılsıklam gecelerin koynuna
konuşacaklarımız kaç vapur doldurur diye

’Güldüşlüye’

saçların,siyahında orman şarkıları ya hani
içim, o şarkılara coşkulu melodi/kendi halinde..
şimdi söyleyebildim mi sana salkımsaçak bir sevdayı


’Seninle karşılaşmak için yanımdan eksik etmedim kendimi’..