Yanık tenliydi uzaklarda ki hüzün
Gurbet çarığı takmış omzuna
Yol gider ayakların peşrevinde
Kum tanelerine dökülmüş alın yazısı
Topladım lastik iskarpinime
Haylamaz tepesi dik yokuşları
Dökülürdü varmadan menzile
Vuslata yakın umutlarım.


Uzaklardan süzülen güneşin saçları
Değmişti masum ayaklarıma
Siyah çantasından dökülen bitter çikolatası
Mor fistanlı elbisemin yamalı tarafına


Yabancılaşmış busesi dokununca minicik ellerime
Çığlık çığlığa saçlarım kaçtı rıhtımından
Kırılan tarak battı yüreğimin üryan duvarına
Kanadı yoksunluğu “babanın” sarp dağlarında
Anne kokusu düştü çiğ damlalarından
Toprağı eşelediğim tahta parçasından


Üç keçimiz vardı koçboynuzlu
Bize addedilen yaşam ormanlarımızdan

(Sarı kız, gulaş, ceylan…)

-Sarıkız ablam, kıvırcık tüylü biraz inatçı
-Gulaş abim, uyanık/ dik başlı sürüyü çeken
-Ağılın asi ceylanı ben/ narin ve nazlı
Meleşirdik emişme saati hasretin
Boynu bükük kalışlarımızda
Yanaşıp vuslatın memelerine


Üç kardeştik biz
Soğuk zirvelerde
Yuvasında terk edilmiş
Gurbet kuşları/

Ve
Bir sabah göç mevsiminde
Yuvaya dönüşü yaşarken göçmen kuşlar
Gözyaşı ırmaklarında boğuldu
Şiir’in dil çıkartan kıvırcık saçlı
Sümüklü panoraması


Ümmü AŞCI
(ÜMA)