HÜKÜMSÜZ..elimdeki kalem is kokan dumanlı geceye doğdu duvarlarıma yalnızlık sepetime duygularımda kahır saklandı son sürat gözlerimi ellerimde damla damla yudumladım sessizce konuşmuyor dilim telafuzunu askıya aldı çok bilenler benden önce konuştular bensizliğime yenildim sustum sözlerim yasaklı mahsenlerde kilitli sorguda düşüncelerim karanfil kokan odamda vakitsiz hüzünlerde zifirisine düştü gece yastığım ıslak gözlerimle hep ağladım yalnızlığıma hep bensizliğim dolandı kördüğüm konuşsam susacaklardı bensizliğim adına konuşanlar cesaretimi aldılar çaldılar çocukluğumu yoruldum yüküm ağır bırakamıyorum sığınamıyorum isterdim hep nazende ellerimde niyaz terazisi var kulbu yok hayatımın bir oh çeksem bitecek sanki sustum bensizliğimle çizdiler kendilerince hatalarını ben hiç olmadım aslında yönlendirdiler çocukluğumu ben susardım sustum yine oyuında oynayamazdım oyuncaklarım vardı aslında sakladılar kaldırdılar kirlenmesin diye oysa kirletmişlerdi çocuk olmayan çocukluğumu ben hiç olmadım alıştım kendi kimliğime ilk defa konuştum kendimle kalemime düşen hecelerimle yazarsam geçmişi diye aldılar bildiklerimi karaladılar yazdıklarımı sustum bensizliğimle kaldım yine kara kaplı defterim kimliksizim ve ben bensizim kendim beni terk etti...hükümsüzdür.. n.altın 28/07/2010 |