Ayın ondördünde batan güneş ışıklarına canhıraş kondu kanatlarım




Kördüğümdü belkide ruhani halimin dizlerime değişi halisane
Pas tuttu dağıldık katılaşmış kaderim çekiştirmesinden
Münasip düşüncelerin kahrında dağlanınca hayalime
Parmaklıklar arkasındaki mahsenin karasında doğardı gün geceye


Ve kül rengi yağardı nasipsizce
Şehrimin ışıklarında doğardı güneş cılız vakur
Aynasına bakardı bakışlarında nefti yeşil


…


Sorgusuzca kabul gören günahlarım dargın düştü
Katılaşmıştı endamına düşen aydınlığın
Hatalar vurguda gerçekler terazisinde kaldı



Sabrımı zorlayan utangaçlığım perdelerini açarken
Mahzun doğar göz ucunda sevdam
Issız sessizce derinden


Ulu çınarların yaprakları düşer derin yaralarımın üstüne
Ahir kokan tenimin toprak hasret yüzüne
Hükümler verilir kan revan yüreğime gelir yine
Batıyordu güneşler tutuklu günün ortasında
Çıkmaz sokaklarda eylülü yaşardı ayaklarım
Sızlayan çimdik atılmış kaderimle


Gelir
Hesapsızca duvarlarıma gölgen
Vakitsizlikler ihtişamında değer kül renginde
Yağar yağmurlar kasvetli akşamın tam ortasına


İşte bitti
yine çocukluğumun bana yansıyan yanı
Ateş oldu mızraklarım tutuştu direnişteki ellerime


Narindi yaşadıklarım bırakmıyorum geçmişimide
Götürüyorum kader bavulumu yanım sıra
Belki bir daha ibrin kokan yüreğine
Düşer ateş dönerim kimbilir hayal işte,


Gün doğdu bak gidişlerime,aç kanatlarını kanatlarıma,



n.altın 25/07/2010




İBRİN: Yüzü çok parlak ve güzel olan sevgili.