kulak çöpü çınlamaları
karanlıkların yırtık senaryolarını yazdı gece loş efsununda
riyakar bakışların aldatmasını
tortusuna gömülen suslarımı
kazıdım yer altı sularına


uykuya yatırdım dileklerimi
sevginin anahtarını anne ellerinde okşadım
apansız dilenmelerimde
ne olur gitme çocukluğum


düşlerimin sarmalında
zehir zemberek ağıtlar yapıştırdım kına niyetine
rengi bozuk beyazları yıkadım akçelerin
kuyuların aydınlık tükenmezinde


şeftali renginde ellerin
naftalin kokardı düşlerimin yelkenleri
koz helva tadında yakarırdı boğazımda tüten nefesim,
yaşanmışlıklar anı sayfalarında
küf kokar artık yalnızlıklarım


bakma bana gözlerim öyle
ürkek entarisi yırtık birkaç basma kumaş
gün kurusu dünlerim
şımarık dalgalanır saç tokalarım


buğulu ela gözlerinde intiharı seçtim
tutkun yüreğim sende deli divane
radyoda çalan şarkıda
ellerini tuttum sere serpe


kendime hiç tanıdık gelmedim
deli aklım yine çırpınmakta
vurulmuş kurşun yarasında ölüden beter
çığlık büyür sancılarımla
şimdi demir parmaklıklarda çocuk bakar geleceğine



militan yüreğim gelişi güzel sallamakta parmak arası tütün kokusunu






Nurcan BİNGÖL / Ereğli 20. temmuz .2015