şah damarımda atan sadece öfkem



darmadağınık
terk etmeyen aklımın karmaşası
kokmuyor bazen düşüncelerimin nefesi


pervane dönen başım
külhan beyi şimdilerde
kaba saba elimde bin bir keder
of aklım kapalı çarşı karışıklığı


içimde yanan yangın yeri
ateşi ayaklarımda prangalar
sinirlerim her şeyi ipe asıyor idam zamanı


kusursuz değil tabi ki,ruhum
lakin of işte
bakmayın böyle dağıldığıma
düzenliyim aslında


bu gün başkayım
başka bakıyor gözlerim herkese
konuşmak belki, iyi gelecek
aynalarda kendime de küsmüştüm aslında
sövdüm sabah sabah her şeye
boş verin takılmayın bana


şehrimin ışıkları flu sanki,
esmiyor kış ayazında kar fırtınaları
üşüyorum iliklerime kadar
buz kalıbı hüzünlerimden

dostlarımda aldattı beni umarsızca
kuş kadar akıllarında
ip atlatdılar hiç uğruna
nefessizdi çirkinleşen gelecekleri


öyle bir gün işte
kim varsa sakladığım bu gün sarıyorum hepsine
dar geliyor geniş mekanlar


elimin ayası kadar yalnızlığı bile taşıyamıyorum
psikomanyak ruhum bu aralar
çekilmezim işte
seviyorum her nesneyi
sessizliği sevdiğim kadar,


bakma sen bana öyle
of deme bana
zaten kırkaltı olmuşum
rengimde solmuş
anlımda kırklı yaşların çizikleri


neyse sus
gölgemin karanlığı çelişkilerde
yine azarlıyor bedenim
çok zayıfladım son günlerde
sanırım çok üzgünümde ondan


boş ver aldırma
böyle daha zarifim
ne giysem yakışır işte
oburluğum tutar güneş doğduğunda
nasibim kadarı ile toprak olurum bir gün

bu aralar takılmayın bana,


şah damarımda kalbim atıyor
durmasın sonra,





Nurcan Bingöl
15/01/2015