Önceleri ılık bir rüzğar esti üşüdü aklım oracıkta
Daha dündü yarınların karmaşalarını
Elimdeki bavula sıkıştırdım
Kimselerin kör olduğu vakitlerde


Sarmaşıkların dolandığı çam ağacı gibi
Düğümdü hayatım çıkmazlarda
Ben sustum acılarımdan
Sen karıştın çayıma öğle vakti
Hep karışıyorsun ömürlük, hep
Aklım sende çünkü sen bakıyorum bana


İsterdim hep nefesin olayım
Her solukta sende kaybolayım
Ancak susuz kalmış benliğimin kafası kel
Saçlarından astım ertesi güne mecalsiz şimdi


Biliyormusun ?
Kıyılarımın duvarlarını karaladım gecenin alacasında
Badanasını yırttım tenimden renk renk
Kırkladım duyguları bir nidanın tentesinde
İşte yine vakit tamam dedi şiir


Soysuz ayak uçlarımda adımladım aklımın kaldırımlarını
Düşen düştü geçmişimin delik sepetinden
Gömdüm bastığım toprağıma
İzlerini sildim oracıkta
Kırmızıydı duyguları
Yıkadım kirlerinden gün kurusunda eridi bakışlarım


Şiir sağdım loş karanlıkların dik yamaçlarında
Şehrin ışıkları söndü aydınlığın boğan sıcaklığında
Zemheri fırtınalar döktü gök mavi tonlarda
Yırt çıkar aklımı nefesinden,ellerimizde doğdu aşk



Nurcan BİNGÖL
22/09/2014 Ereğli