0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
59
Okunma
NİHAL
Kızdı Nihal…
Kızdıkça döküldü sırrı çiçek çiçek.
Gül yağmuru oldu öfkesi,
Gönül aynasında yansıdı cemali.
Her hışmı bir ince ruhtan söz,
Her bakışı bir remiz…
Öyle bir ki Nihal,
Kızdıkça aşkın şeffaf katmanları dökülür sözlerinden.
Sen ki, bir tecelliydin zaten.
Öfken de aşkın da aynı dilden konuşur:
“Yak ki, yakılan yerden güller bitsin.”
Mistik bir lisanla söylenmiş her sitemin,
Çağdaş bir mırıltıyla düşer kalbe.
Nihal, sen susarken bile söylenir
Var oluşun şiiri.
