Kasabanın sessizliğinde büyürdü her sabah,
Güneş, yırtık perdelerden sızar, odasına düşerdi ah yavaş yavaş.
Rüzgâr, eski bir türküyü taşırdı sokaklara,
Kim bilir, belki de kaderin yazdığı o uzun masallara.

Delikanlı, çarşıya inerken her sabah,
Kalbinin bir köşesinde gizli bir sır vardı;
Adını söylemeye korktuğu,
Yıllardır aynı kaldırımda uğurladığı bir rüya…

Kız ise penceresinden her gün onu seyreder,
Gözleriyle takip ederdi, belli etmeden.
Bir adım, sonra bir adım daha…
Sanki dünya yalnız onların suskunluğuyla dönerdi o anlarda.

Yıllar yılları kovaladı;
Sözler hiç söylenmedi,
Ama kalpler konuştu hep aralarında.
Bir selâmın sıcaklığı, bir bakışın titrekliği
Doldurdu koca mevsimleri,
Sustular, ama gönülleri hiç susmadı.

Bir gün, kasabanın üstüne kara bir haber çöktü:
Delikanlı askere gidiyordu.
Kız, penceresinin demirlerine yaslandı,
“Söyle bari” dedi içinden,
“Gitmeden önce bir tek cümle söyle…”

Ama delikanlı, utancını yendiği an
Sözler dudaklarına takıldı,
Bir tek bakış bıraktı geriye,
Bir de ömürlük bir susuş…

Aylar geçti,
Dağ başlarında tüten dumanlara karıştı gençliğin hayalleri.
Her gece yıldızlara bakıp aynı cümleyi mırıldanırdı delikanlı:
“Senden başkasına yar demem,
Bu gönül bir tek seni sever, seni bekler her dem…”

Kız ise her akşam çarşı yoluna iner,
O eski kaldırım taşlarına bakar,
Adımlarını hatırlardı onsuz geçen zamanın izlerinde.
Bazı geceler dua eder,
Bazen de rüzgâra fısıldardı adını,
“Dön…” diye.

Ve bir sabah, kasabanın sokakları o tanıdık ayak sesleriyle uyandı.
Delikanlı dönmüştü.
Sırtında yorgunluk, gözlerinde yılların kırığı…
Ama kalbinde sapasağlam duran tek bir söz:

“Bunca yol yürüdüm, bunca yıl bekledim,
Yine de senden başkasına yar demem."

Kız pencereden koşarak indi,
Kasabanın tüm sessizliği bir anda dağıldı.
İlk kez konuştu iki yürek yüksek sesle,
Ama kelimeler değil, sarılışları anlattı her şeyi.

Güneş o gün daha parlak doğdu kasabaya,
Rüzgâr bile utandı sevdalarını taşımaktan.
Ve kader, uzun bir masalın sonuna
En güzel cümleyi yazdı:

“Geciken her sevda, doğru yüreğe varır sonunda.”