0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
26
Okunma
Nihal’im Aşkın Doğası
Nihal’im, aşk…
O, tabiatın en sessiz fısıltısı,
Yeryüzünün derin nefesi,
Ruhun gizli köşesinde yankılanan bir melodi.
Senin varlığınla titreşen her tel,
Bir fiziksel dokunuş gibi yakın,
Ama bir o kadar da ruhsal,
Kalbimin kıyısında açan gonca gibi.
Aşk, doğanın içinden süzülen bir ırmak,
Gözlerinin derinliğinde dolaşır,
Her bakışınla hem bedenimi sarar,
Hem de ruhumu okşar, Nihal’im.
Bu duygu, bir ateş gibi…
Ne söndürülür, ne de yalnızca görünenle sınırlanır;
O, hem toprağın, hem göğün,
Hem karanlığın, hem de aydınlığın özüdür.
Ve ben, Nihal’im, her adımda hissediyorum:
Aşk, seninle bir doğa yasası gibi,
Bedenimde ve ruhumda aynı anda var,
Her nefeste, her sessiz anın içinde,
Sonsuz bir suretle akıyor.
