0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
21
Okunma
Teninle Secde
(Nihal’e, aşkın ilâhîliğinde bir dokunuşla...)
“Tenin de secdeye vardığı aşklar vardır…”
Tenine dokunmak,
bir nehirde abdest almak gibiydi.
Parmak uçlarımda
dönerken suretinin duâsı,
içimde bir amin yankılandı usulca.
Gözlerin,
bir seccade serdi geceme,
diz çöktüm bakışlarına,
günahlarım secdede eridi.
Saçlarından süzülen esans,
bir tekkenin gül buhuruydu sanki.
Solumda döndü semâ,
sağımda çağladı zikir.
Sana yaklaştıkça
azaldım.
Azaldıkça çoğaldım.
Göğsünün kıyısına
başımı koyduğumda
arş-ı âlâdan
bir “Esma” döküldü dilime:
“Nihal”...
Tenin,
ilâhî bir sır gibi
açıldı önümde;
dokunuş değil bu,
bir vuslat ayiniydi
bizim sevişmemiz.
Ve biz,
birbirimizin hücresine işlenen
kudret yazısı gibi
öyle aktık ki birbirimize,
ne ruh kaldı ne beden,
sadece bir bütünlük:
AŞK.
