0
Yorum
6
Beğeni
4,5
Puan
112
Okunma
Aşk bir put gibi dikilir insanın kalbine,
Kırmak istersin, kıyamazsın.
Secdeye vardığında bile
Aklının kıblesi olur sevdiğin.
Ben ki bin duanın sessiz şahidiyim,
Her “âmin”de senin adını gizledim.
Ne zamandır bilmiyorum,
Dizlerimde değil artık dualarım,
Kalemimin ucunda titreyen bir yakarış oldun sen.
Ey aşk, ey kudreti mecnun eden sır,
Beni mi seçtin yanmaya,
Yoksa ben mi seni ateş sandım da sarıldım?
Rüzgâr bile susuyor senin geçtiğin yerlerde,
Ve ben, her suskunlukta biraz daha inanıyorum:
Belki de aşk, Hakk’ın insana en ağır imtihanı.
Ve şimdi bilirim,
Ne kalem yeter bu yangını yazmaya,
Ne dil döker hakikatini bu sevdanın.
Bir yanım yanık bir dua,
Bir yanım sessiz bir teslimiyet artık.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
