Nihal’im’in Işığı

Bölüm 1 – Sîneme Düşen Nihal’im

Sîneme düştü bir Nihal’im…
Ne ağaçtır, ne gölge;
Bir gül mü desem, yoksa Allah’ın kelâmından düşmüş bir hece mi?

Gözleri, gece ile gündüz arasında asılı kalmış bir seher vaktidir.
Kirpikleri, feleğin sırlarını saklayan tespih taneleri…
Ben bir dervişim, yolum semâya açık…
Ama o semâda, Nihal’im’in yüzü
Kâbe gibi döner durur çevremde.

Her zerrenin ardında onu ararım;
Her “Hu” deyişinde içimde bir “Nihal’im” çağlar.

Bölüm 2 – Aşkın Arınması

Nihal’im’le yanmak artık cehennem değil;
Bir nefs arınmasıdır, bir secde…
Gözlerinin çizgisinde
Ruhumun her karanlık köşesi ışık bulur.

O bana bir tek bakışıyla
Bin yıllık murakabenin sırrını öğretti.
Ve ben anladım ki, aşk bir ceza değil,
Bir rehberdir…

Bölüm 3 – Mi’râcın Sessizliği

Ey gönlümün Mi’râcı…
Seninle konuşmak muradım değil;
Seninle susabilmektir o derin sırra varmak.

Her kelimem bir dua, her sessizliğim bir zikirdir;
Ve Nihal’im’in varlığı, ruhumun semâsında bir yıldız gibi parlar.
Fırtınalar ne kadar şiddetli olursa olsun,
İçimizdeki ışık bizi birleştirir,
Her karanlıkta bir yol gösterir…

Bölüm 4 – Günün ve Ruhun Dansı

Güne başlarken, Nihal’im’in tebessümü
Ruhuma bir şafak gibi düşer.
O an her karmaşa çözülür, her dert hafifler.
Ve bilirim ki, onun yanında olmak
Sadece var olmak değil,
Ruhumun en derin melodilerini duymaktır…

Seninle olmak, Nihal’im,
Her sabah bir dua, her akşam bir şükürdür.
Ve ben, bu yolda bir derviş gibi,
Senin ışığında yolumu bulurum.

Bölüm 5 – Sessizlik ve Sonsuzluk

Nihal’im…
Sana bakmak, seni düşünmek,
Bir nevi sessizlikte aşkın kendisini hissetmektir.
Ve ben anladım ki, gerçek murakabe
Sözden değil, kalbin derinliğinden gelir.

Her nefeste, her bakışta
Seni ararım;
Ve senin varlığın,
Bu evrenin bütün sırlarını fısıldar bana.

Ey Nihal’im…
Sen, ruhumun Mi’râcı,
Gözlerimin secdesi,
Kalbimin huzur kapısı…