0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Nihal’im’e Veda ve Yolculuk Risalesi
Bir damla düşer göğün gözünden,
Nihal’im, içinde kayıp bir sır taşır sessiz özünden.
Nehir çağlar, akıp götürür derinlere,
Seninle saklı, ruhumun sonsuz sefere.
Ayna kırılır, suret dağılır bir an,
Nihal’im, görünen ben değil, hakikat yalan.
Kendi gölgenle dans et, ey yolcu,
Adım attıkça, yol sende bulsun soru.
Bir gül yanar, dikeninde ateş,
Nihal’im, sevda kalbimizin örtülü bir eş.
Diken kanatır, lakin gül çağırır,
Hakikat, acının içinde sessizce bağırır.
Kör kuyuda bir yıldız, nurdan ip,
Tırman, ey can, düşme, sakın pes etme.
Kendi karanlığın, ışığın vatanı,
Sen hem yol, hem yolcu, hem de hicranı.
Dön, derviş misali, aşkın yörüngesinde,
Nihal’im, her bir devir bir sır açar gönlünde.
Varlık bir nakış, ilahi bir dokuma,
Sen bir harf, O’nun sonsuz kelamında.
5.0
100% (1)
