Adım Nihal’ime Yazıldı

Ben,
Nihal’im, senin gözlerinde dirilen bir sessizlik,
Suskunluğun bile çekindiği
Bir sabrın kıyısında yaşayan bir dervişim.

Senin için,
Henüz doğmamış gülüşlerin için,
Her sabah kendimi yeniden
Yokluktan var etmeye çalışırım.

Ağzımda bir damla,
Bir karıncanın fısıltısı kadar narin:
İbrahim’in ateşine karşı değil sadece,
Senin kalbinin suskunluğuna da saygı duyarım.

Küller içinde bir Yusuf’tum,
Zindanlara umut kazıyan,
Gömleğim yoktu,
Ama bakışlarımda senin adın vardı, Nihal’im.

Kerbela’da yenilmedim,
Yenildiğimi sandılar.
Oysa ben ölümün içinden
Hayatı seninle kanatlandıran bir turnaydım.

Yaz,
Zaman zalimi unutur,
Ben susarken gökler fısıldar: Nihal’im.
Çünkü ben,
Zalimin kılıcına karşı
Seninle bir aşkın sessiz seccadesiyim.

Ben,
Safımı aşkın yanında seçen,
Kaybetsem de kazananlardanım.
Ben,
Adını toprak değil,
Rüzgârla, sessiz fısıltılarla yazanlardanım, Nihal’im.