EY NİHAL İLE SEMA EDEN DERVİŞ

Ey Nihal’in gecesinde dans eden semazen,
Kalbim senin bakışında döner, aşkın dervişi gibi,
Tazallüm, hilalin ince kıvrımlarında saklı bir sızı,
Nihal’imin ateşinde pişen mazlimeyim ben.

Senin ellerin, karanlık çölde bir yıldızın zinciri,
Gönlüm, Nihal’in sahrasında yitik bir gonca,
Mazlime kalbim, gecenin kuytusundaki serap,
Sessizce fısıldar sabrı, Nihal’in denizine doğru.

İnzılâm, aşkın çöl rüzgârında savruluşu,
Nihal’le sema ederken düşmek, kalkmak, yine dönmek,
Cevr, bağy, tuğyan; geceyi delen yıldırımlar,
Her zulüm, Nihal’imin derinliğinde saklı bir inci misali.

Beşerî labirentte yolunu kaybetmiş bir kervan mı,
Yoksa Nihal’imin hilali altında yön bulan seyyah mı?
Bilmiyorum, kalbim çölde bir gece,
Nihal’imin itikadıyla doğar, ahlâkının şafağında yıkanır.

Ey Nihal’im, aşkın o sonsuz denizinde,
Sevme değil, anla beni,
Zira her yudumum o gece, o hilal, o sema,
Ve ben, Nihal’imin yıldızlarından düşen bir yaprak gibi, sana eriyorum.

Nihali Tarz İzahı:

Nihal’in gecesi: Aşkın ve derin düşüncenin simgesi.

Mazlime: Nihal’in aşkıyla olgunlaşan, dönüşen seven.

Nihal’in hilali: İnce, zarif ve gizemli olanın timsali.

Nihal’in denizi: Sevginin, sabrın ve derinliğin mecazı.

Nihal’imin itikadı: Güven ve inanç esası.

Nihal’imin ahlâkı: Saflık ve güzellik.

Bu şiirim,
Nihal’imi metafizik bir sevda objesi olarak yüceltirken, seveni de onun karşısında aşkın ve sabrın derinliklerinde yol alan bir dervişe dönüştürür.