Durgun su
Tuzlu bir pazarlık
Öğüt almış bir nehrin son savaşındaki bir yağmura karşı tuhaf kuraklığı sayıklıyorum

Sözün özü ne yapsam ıslaklığını gideremedim saçlarımın


Haytanın gurbetten geldiğini bilmeden bakire sokakların içine salıyorum balçığa can verenin ruhuyla

Telaşlı bucaklarda ikilemde kalan ruhumun peşindeler
doğrudan sahte kimliğini sayıklıyorum boğazımı sıkınca ebrehe
Tufan, fırtına ne denirse kopuyor içimin sırrını aksatmayan zikrimde



Yazgıyla bir olup ertelenmiş yenilgimin sonuna tesbih dizmiş parmak iziyle yol almışlar

Zalim dur
Yetti hiçin suskusu
Son yüzyılın rengi göğsümde
İkindi kırgın
Gökyüzü damgalanmış kışın son lokması

Beklemek kapanıyor utanıyor toplanmış ebabilin sırtı
Yeryüzüne salınmış şehzade, top mermisi kanadını canı tez vuruşlarına teslim ederken
Avuçlarım yıkanır mı dehlizlerinde sahra nin çöllerinde

Bunca isyan
Medeniyetin kör testeresine çabut bağlar
Üstü başı çivili insanlığın, kaleminden çıkan nefretin gölgesi ihtişamlı faninin bilançosu olmuş

Gülmeyi gövdesinden sıyırıp ateşe sıçratır bir şair
Boşa çıkmış nefsin elinde kainlerin ağız dolusu vaveylesi

Bir okşanma,ufak kır çiçekleri ve kelebek dansı
İçimiz ısındı
dışımıza sindi
secdesi ölünce bir tabutun, mezarında cephe almış sonsuzluğun yanına öcümüzü indirdik

Kalkın artık uykunun esir edildiğini duymaya gidiyoruz...