Ve güzün en güzidesi
Gökten bu denli asılı bir mavi
İliklerinden dirice can alır
Yokluğu hüznün köşesine asılı vuslatın çentiği
Ah yarim gün sayıyorum nehrin kenarında yağmur un bereketinde

Sır besledim güvercin olmuş saçlarının diplerinde
Dümeni kırılmış geminin
dumanı sinmiş gölgesi kavuşmuş aşkların entarisine

Ve menzil
Varış
Son, vuslat
Ellerinin tersiyle silinmiş sevdaların yolunda
Aşk yola çıkanların, adım atanların
Var gücüyle el ele gitmelerin izleriyle yoğrulmuş

Senin yollarında zarafet sezdi mahcup güneş
Bir çiçeğe sarı okşayış seçmiş ayrıksı çemberinde yaban izmeleri
Üç katman urgan bağlamış körpe köprülerin karşı kıyılara hasreti
Üç asır boynuna asmış derviş yüreğine sığdıramadıklarını

Sen ve ben
Memleketin ziyan edilmiş çocuklarıyız
Rotası sıyrık fırtınanın demlediği soğuk çadırların göçüyüz
Eğilmiş, ürkek ve sonbahar türküleriyle büyütülmüşüz
Amma aynı nehrin yıkadığı felsefik hamisine kafa tutmuşuz
Renklere katık ettiğimiz beyazın ardına yüreğimizi öğütüp
Adına da aşk demişiz
Tıpkı buğday boğuşması
Harman eğilmesi gibi

Aşk üstünden budayıp kışa ağacın gövdesini bırakmakmış
Sense en sıcak iklimlerin yaprağısın..