Mavisi sürrealist demlenişin rüzgârını toplarken
Deniz kıyısının ellerinde çiçeklerini üflüyorum
Senin en derin yaralarını sessizliğin biçtiği
Geceye salmakta mabedimin üşüyen rahvanlığı

Aydınlığın iç çekişini
Bir resme siyah çizerken keşfeder aşkın evreni
Koynundan çıkardığı güneşin yüzü düşer
Senin ruhundan sıyrılırken sarı ırmağın beldesi

Gelip geçiyorum
Bir fırtına seçiyorum
Üç beş rengin yağmur sonrasına salınışı
Gecenin siyahını
Elmanın kırmızılığını
Hep seçmişler kâinatına bir fiyat biçiyorum
Ömür…

Seni seçmişlerin tabyasından çekip alıyorum
Bir cenk
Harp gölgesi omuzlarının mavzeri
Ruhundan kaç silindirin çevikliği geçmiş
Bilmiyorsun
Mavi salıyorsun göğe
Durmadan, duraksamadan
Yaraların kabul bağlamadan
Seçmeden bir elmanın tadını
İçmeden abı hayatın en görkemli muştusunu

Karşılaşabildikse
Ne de çok düşledik ve
Suyun halini hatırını maviye çalan ruhuna ne çok sorduk
Sense kaç vakit ayırabildin düşlerinden
Bense kaç kez hülyadandım bizden