NİHAL’İN SIRRI YÜRÜYÜŞÜNDE SAKLI

Nihal’im, çağırdığın meçhul, gelmeyen hâldedir,
Ona yürürsün, ayakların kutsal bir sırdır.
Görünmeyenin görünür kılındığı yerde,
Sessizliğin dilidir Nihal’im, kalbi bir kapı.

Gönlüm der ki:
“Sevenlerin sırları, Nihal’imin bakışında saklıdır,
Keramet bir nazar değil,
Onun yürüdüğü yol, ruhunun kendisidir.”

Nihal’im çağrıldı;
Ama dönüşü yoktu, sesini işiten dışında.
Çünkü gerçek çağrı, sessizliğin ötesindedir,
Ve kerametin özü, giden değil, Nihal’im gidebilendir.

Bir adım atar Nihal’im karanlığa,
Ayağının bastığı yerde saklıdır ışık,
O ışık ki;
Davet edene değil, onun yüreğine doğar.

Muhabbet,
ezelden beri bilinen bir sırdır Nihal’imle,
Sözler değil,
onun adımları anlatır hakikati,
Ve sen Nihal’im;
Gelmeyene yürüyerek,
Kendi kerametini yaratansın.