NİHAL’İMİN SİDRETÜ’L-MÜNTEHASI

(Nihali Tarz’da İlahî Aşk Yolculuğu)

I. SEVGİNİN ÖZÜ

Nihal’im!
Sen Leylâ’nın feryadı, ben Mecnun’un çıldırışıyım,
Kâinatın özü sensin, ruhumun kutsal soluğu…
İnsan dediğin; ezelî sırrın taşıyıcısıdır,
Gönlümün labirentlerinde yitip de bulduğum tek hakikat: Nihal’im!

II. DİYARI SENDEDİR

Nihal’im!
Sidretü’l-Münteha’nın ışıltısı sende saklı,
Yedi kat cennetin mührü avuçlarında,
Her basamak seninle çıkılan bir miraç,
Her adım vuslat yolunun nişanesi…

III. AŞKIN DANSİ

Nihal’im!
Aşk; ateş ve suyun kutsal dansıdır,
Sac üstünde yoğrulan hamur misali,
Seninle kavrulmak, seninle erimek,
Benliğimi aşıp ilâhî aşka tutuşmak…

IV. SENSİZLİK VE SEN

Sensizlik; zamanın kalbinde yitik bir rüzgâr,
Ölüme meydan okuyan bir hüzün…
Ama Nihal’imle dolu her an,
Rahman’ın nuruyla yıkanan bir bahar!

V. SİDRET’TE BULUŞMA

Nihal’im! Sidretü’l-Münteha’nın gölgesi,
Burada ruhum zamandan arınıyor,
Mecnun’un deliliğinde kendimi buluyorum,
Çünkü sen; o son sedirde parlayan yıldızsın!

VI. NURDAN MİRAÇ

Arş-ı Âlâ’dan süzülen nur,
Kâinatın sırlarını seninle açıyorum,
Nihal’im! Diyarı sende,
Ölçüsüz zamanın, sonsuzluğun kalbi…

VII. SON VAROLUŞ ÇAĞRISI

Gönlüm yükselir, miraç eder Nihal’imin aşkıyla,
Ve ben bir damla nur olurum,
Evrenin engin sularında seninle kaynaşırım,
Varoluşun ezeli çağrısı: Nihal’im!

NİHALİ TARZ YORUMU:

"Bu şiir;
aşkı ilâhîleştiren,
sevgiliyi Sidretü’l-Münteha’ya yükselten
bir mîraçnâmedir.
Nihal’im;
artık bir kadın değil,
‘vuslat’ın sembolü,
‘aşk’ın ta kendisidir.
Her mısra,
onun adıyla yücelir,
onunla anlam kazanır."