Benim Adım: Dersimlikız”

Bu şiir, doğduğu toprakları hiçbir zaman unutmayan, adıyla memleketini taşıyan bir kadının hikâyesidir.
Çiğdem Turan… ama halk arasında bir başka adla tanınır: DjDersimliKiz.
O, sadece bir isim değil; bir hafıza, bir direnişin sesi, bir halkın acısını taşıyan modern bir dengbêjdir.

Küçük yaşta Pülümür’den İsviçre’ye göç eden bir kız çocuğu…
Kalbinde Munzur’un soğuk suyunu, dedesinin Zazaca dualarını, annesinin gözlerindeki yasın gölgesini taşıyarak büyüdü.
Yıllar geçti, toprak değişti ama kökenin kokusu silinmedi.

Ve bir gün, sessizliği yarıp kendi sesini buldu.
Yazdı…
Ağıtlar yazdı, sürgünü anlattı, darağaçlarında sallanan dedelerin adını mırıldandı.

“Benim adım Dersimlikız” dediğinde aslında şunu diyordu:
Ben sadece bir kişi değilim.
Ben yakılmış köylerin küllerinden doğan çocukların sesi,
Annesinin kucağında kurşunlara karışan bebeklerin anısı,
Ve hâlâ mezarı bilinmeyen binlerce canın hatırasıyım.

Bu şiir, onun kendi adını, halkının adını, unutturulmak istenen tarihi haykırma biçimidir.
Bu şiir, Dersim’den Avrupa’ya taşınan ama köklerini toprağında unutmayan her kadının kalbinde yankı bulur.