Kapandı son evinde ışık,
Kaydı gökyüzünün son yıldızı.
Çamlar altında tuttum son dileği,
Kapattım gözlerimi.

Acaba kabul olur mu derken içimden,
Yansa tekrar Roma,
Dirilse yeniden Sezar —
Umrumda değil, umrumda olmaz.

Görmem senden gayrısını,
Sevmem, sevemem senden başkasını.
Bir dünyaya değişmem bir tek nazını;
Ay aşmış göğe, yüreğim sertçe çarpar göğsüme.

Ne fırtına, ne tarih siler adını,
Küllerinden doğsa şehirler, ben yine buradayım.
Senin suskunluğun, benim en uzun duasım —
Bir ses olsan rüzgâr içinde seni anımsarım.

Saatler öğütse zamanın taşını,
Geceler dökse yıldızları birer birer,
Benim göğsümde saklı kalan o naz,
Bin ömre bedel, her şeyin önünde tek ser.

Yansa bütün imparatorluklar, kül olsa altın,
Senin bakışın yeter bir kıyamete karşı.
Çünkü benim dünyam, yalnızca seninle ölçülür;
Bir tek nazınla kurulur, bir tek nazınla yıkılır.

Ay göğü geçerken sessizce bakacak bize,
Ve kalbim, taş olsa bile vuracak yine —
Adını taşırım dilimde bir mabed gibi,
Senin için bütün tarihler tilsim olur, benim için tek bir niyaz.