1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
234
Okunma
bazı insanlar
sessiz doğar,
duası yutulur daha ağızdan çıkmadan
suyu geç ısınan evlerde
çabuk büyürken
elleri küçük kalır hep.
ben ellerimi büyütemedim
hep bir şeyi tutacak kadar açık
ama hiçbir şeyi tutamayacak kadar boş kaldılar.
şimdi kime dokunsam
eksik bir şey düşüyor içinden.
cam kırığına sarıldım yıllarca
kesmediği gün olmadı
ama hiç atmadım.
çünkü bazı acılar
şifa değil, kimliktir.
bir gözyaşı düşüyor hâlâ
dudaklarımdan içeri
hiçbir şey olmamış gibi yutuyorum
çünkü içimde bir yer var
kir tutmuyor
ama kimseye göstermeye cesaret edemiyorum.
bazen yürüdüğüm sokak
benim ayağıma göre değil,
ben sokaktan biraz küçüğüm.
adımlarım yetişmiyor hayata
ama insanlar beni
hep geç kalmış sanıyor.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
