2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
150
Okunma
Gözlerimin ucunda yanıp sönen bir hatıra var,
kim dokunsa yeniden başlıyor.
Sessizliği dinledim az önce,
bir insanın kalbine benzeyen koca bir boşluk gibi.
Yalnızlığın elleri üşüyor,
dokunacak kimse bulamayınca.
Biliyorum, bazen insanın içi
gökyüzünden daha ıssız olabilir.
Sana söylemek istediğim şeyler
hiçbir deftere sığmıyor.
Bir kağıt taşır mı,
bir ömrün yükünü?
Yıllar geçiyor,
her biri bir bıçak gibi,
bir parçamı alıp gidiyor.
Ama ne garip,
sen hâlâ aynı yerde duruyorsun içimde.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz