I

Sonbahara bırakıyorum kendimi
Sarı yaprakların hüznüne
Çıplak kalmış ağaçların üzerinde tüneyen kuşlara
Ve sana bırakıyorum kendimi bir hazan sabahı
Birikiyor gözlerimin siyahında bulutlar
Güz yağmurlarına eşlik ediyor gözlerim
Mevsimin tadını kaçırıyor sevmeyi bilmeyen adamlar

II

Mavisi çalınmış gibi
Gökyüzümde kara bulutlar dolaşıyor bugünlerde
Farkında değil gözlerim olup bitenlerin
Martı seslerinin eşliğinde sabahı dinliyorum sadece
Anlamını yitiren bir şehirden geldim
Yolları karanlık ve puslu
Geceleri sensizdi şehir
Ve sana doğruydu benim yolculuğum
Bu şehirden bu hayattan vazgecerek
İşte yeni bir şehirde açıyorum gözlerimi
Biraz kalp ağrısı biraz gönül yorgunluğu ile
Bu yollar hep sana çıkar
Bu kuşlar hep türküler söyler adına
Ve bu adam hep şiirler yazar alın yazısına
Dağlar kadar heybetli yüreğimin sızısı
Bulutların ardına saklanmış güneşin karanlığı vuruyor yüzüme
Kaçtığım ne varsa yol üstü tutuyor yakamdan
Ağır geliyor şimdi sevmeler

III
Alıp çıkarsa beni şu karanlığın içinden bir ses
Bir hatanın eşiğindeyim
Gözlerim yorgun
Gözlerim telaşlı
Bir genç kızın sokak aralarından geçerken attığı adımları kadar ürkek yüreğim
Uyuyamıyorum
Düşünemiyorum
Kabuslar kol gibi geziyor zihnimin derinliklerinde
İliklerime kadar hissediyorum soğukluğunu
Buz tutuyor içim
Acemice yalanlar söylüyorum kendime
Hep aynı yalanlar
-İyiyim iyiyim işte bir şeyim yok

Volkan İnal