1
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
272
Okunma
konuşmamış bir çığlık gibi bekledim yıllarca.
adımı bilen kimse olmadı,
kendimi çağırmaktan sesim kısıldı.
dilimin ucunda hep susulmuş şeyler.
düşlerimin üzerine battaniye çekeli çok oldu
üşümesinler diye değil,
uyanmasınlar diye.
bir kadın oturuyor içimde,
elleri yok,
çünkü kimseye dokunmak istememiş.
ve dili yok,
çünkü anlatmak kelimelerden daha çok canını yakmış.
günlerdir kendimi kırmadan geçemedim
her gece bir tarafımı daha toprağa gömüyorum.
ölüm bir ihtimal değil,
bir alışkanlık gibi
aynı kupada paslı çay içmek gibi
aynı cümlede boğulmak gibi.
yaşamak bazen çok sesli bir sessizliktir,
ve ben tam orada
en çok susan oluyorum.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
