Boğuluyorum Usta
Ya katlime ferman ver, ya da fetva ver, asayım kendimi dara usta.
“Derdin nedir?”
Derdim yok, çok şükür; aksine, bu akşam keyfim o biçim.
Az evvel 2000’li yıllara ait bir düğün videosuna denk geldim.
Dersimli dayılarım el ele verip sımsıkı sarılmışlardı birbirine, hep bir ağızdan türküler okuyup keyifle oynuyorlardı:
“Kamış kamışa benzer,
Kamış yemişe benzer,
Şimdi ki zaman kızları
Kontur çavuşa benzer.
Yaş yeri harman yeri,
Kız yavaş yürü,
Çüt meme arasında otuz iki diş yeri,
Kaleden indim düze, su bağladım nergize,
Gönül verdim bir kıza…” türküsü eşliğinde.
Onlar halay çekip gülüşürken, ben nefes almaktan yorulmuştum.
Sarılıp oynadığımız günlerden darılıp yattığımız günlere nasıl geldik, güzel ülkemin güzel insanları? Diye sosyal medyada sordum, kimse tık demedi.
Sonra aklıma 2000 öncesi geldi. Dedim ki, yere girsin bugünkü yaşantım da, ben de!
Neden?
İnsanlık desen yok, huzur desen yok.
Böylesi bir günde yaşamanın ne anlamı var, bilmiyorum.
Soruyorum size: Bugünden ne anlıyorsunuz? Allah aşkına, boğulmadan nasıl yaşıyorsunuz, ben yaştakiler? Yine ses çıkmadı.
Baktım ahali halinden memnun, Asuman’a telefon açtım. Son elektrik zammını bildirip yan gelip yattım. Boğuluyorum usta, boğuluyorum…
Saygı ve sevgilerimle boğulmamak için mücadele eden herkes.