Yine sen(siz)liğe mahkûm saatlerdeyim
Tek kurşunluk aslında nefesim
Yâdımda bir hafiflik ki kendime yâd
Ağır geliyor ruhuma, gerçeğimde kirlenmekteyim

Bir yalnızlık türküsü dilimde
Belki ağıt tufanı eser dizelerde
Bilinmezdeyim
Bilmediğim yoksa kendim mi ne?
Kızsan da haklıyım sancısı çöker gecelerin
Vurgun yer her türkü dillendikçe gönlümde
Azı dişimde ağrı kadar dayanırım yokluğuna
Sonra bir avaz kopar sanırım damağımda
Tükenirim…

Ya da bir gece başlar siyaha tutsak
Sadece kara bakar, yüreğim kadar gözlerim
Her gecemde yorgunluğu sıyrılır bulutların
Ve ayça düşer denize, söner mi bilmem
Ayça diyorum usta!
Ne zaman başlasa ufkumun muhabbeti
Gözlerimin önüne serer tümüyle kendini
Güneşte doğar mı usta
Kendinden korkan sabahlarda
Oysa
Ne kadar güneş belledim seni
Ay söndürür mü güneşi?

Şimdi
Bütün sevmelerimle kol kolayım
Bir halka ki kollarımda halay başı yalnızlığım
Ağır geliyor usta.
Nedense çekemez olmuş dünya
Bütün sevmelerimle ağırım ya!
Bak yine dipteyim.
Taşıyamaz beni tek yürekte iki sevda…

SELMA PEKŞEN