Kaç zamandır kulağım yüreğimde

Sükunetin bozgunu aşk yangını kelimeler...


Hangi pencereden sızan ışık bozar

Karanlığın mağrur asaletini?

Dilimde zemheri kelimeler kendiliğinden çözülür

Gün kırığı sarhoşluğunda, bir o kadar yorgun

Ve sahipsiz savrulur her yana dizginsizce...



Kaçamam farkındayım kendimden bile

Bile bile lades denmiyor sessizliğe

Dönme dolap misaliyim başladığım yerde bittim

Durduğum yere tekrar döndüm.



Kapkaranlık dizesizliğim ve lal sözcüklerim

Bir yoksul kış güneşinde aydınlandı

Ayaz yalnızlığına inat edercesine firari ses

Kasıp kavuran çöl sıcaklığında çıplak ayak

Koşar bir perde aralığından siyaha asi


Adı düş

Adı şiir

Ve şair çığlığı büyür

Boğazında düğümlenmiş sözcüklerin haykırışında.


S u s__d i n e r

S e s__b ü y ü r

K e l i m e l e r__p r a n g a s ı n d a n__s ı y r ı l ı r__z i n d a n ı n d a . . .

SELMA PEKŞEN