Bu sabah erken uyandım anne
Bayrammış öyle dediler dün sokakta oynarken
Bayram nedir dedim aklımın ermeyen yanıyla
Çocuktum ya anlam bulamadım arife suyuna
Arkadaşlarımın annesi diyormuş
Arife suyu paklarmış ruhları ve bedenleri
Ruh da nedir ki anne?
Aman canım neyse ne...


Ellerinden öpmeye geldim anne
Ama ellerin nerede bulamadım
Oysa o kadarda eşeledim toprağını
Ben eşeledikçe derinleşti göz çukurlarım
Yok yok ağlamadım.
Babam dedi yıldızlardan bana bakarmışsın her gece
Bu gece de gel anne
Gel de ellerin değsin öpmeye kıyamadığın yanaklarıma
Gel de dokun saçlarıma taramasanda.


Bugün bayrammış anne.
Kaç bayram geçti yokluğunda sayamadım
Daha parmaklarım kadar saymayı öğrendim
Ama senin parmaklarınıda eklemeyi bilemedim
Hiç ellerini görmedim ki anne
Söyle sıcak mıydı beni okşarken yüreğin kadar ellerin?
Ben hiç sana çiçek veremedim
Söyle çiçekten daha mı güzel kokar tenin?
Ben hiç anne kokusunda uyumadım.


Bugün bayrammış anne.
Ben doğarken büyüdüm babama anne olmak için
Akşamdan yastığına koydum ütülü gömleği ile yeni ayakkabılarını
Ama hiç sevinmedi çocuklar gibi
Önce resmini öptü sonra beni
Bugün bayram diyorlar kızım dedi,silerken gözlerini...
Her bayram böyle miydi yoksa ben mi görmedim anne?
Belki de göstermedi hiç acıyan yanını bana
Anlamayım diye bayramın aile olduğunu,neşe olduğunu
Oysa biz de aileydik ya...


Bugün bayram anne.
Bayramlaşmaya geldim toprağınla
Sen de su verdiğim kuşlarla gel koynuma
Kokunu bırak bana
Bırak ki bileyim anne nasıl kokar...

SELMA PEKŞEN