34
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
3041
Okunma

Şöyle sokul koynuma yalnızlığım
Sokul ki sol yanım boş kalmasın
Bir dahaki zemheride üşürüz
Nasıl olsa her halimiz kara kış...
Bir kış akşamında başlamalı öykümüz
Dirilirken ölü ruhlar kızıl bedenlerde
Her zerre kor alev nefesin değdiğinde
Önce ellerimiz yırtılır dokunmanın hazzında
Ve dil karmaşaya uğrar her yürek atışında
Sükunet çığlık olur yankılanır gözlerimizde
Ben sana karışırken artarım
Sen bakışıma ayna...
Ter damlaları büyürken alnımızda
Biz çoğalırız her temas avazında
Bir kez daha ezberleriz
Emeğin yürek olduğunu
Haz, kafesinden kurtulmuş kuş misali
Kanat çırparken sonsuzluğa...
V e _ d u d a k l a r ı m ı z d a _ ı s l a k _ n i k o t i n _ t a d ı _ k a l ı r
S o n u n _ ö t e s i n d e
B i r _ s i g a r a _ k e y f i n d e . . .
Gir koynuma soğuk yalnızlığım
Gir ki boşluğa terk eden utansın...
SELMA PEKŞEN