Keşkeler nedendir hep gelir dile, acıdır
Oysa bakabilseydik karşısının da penceresinden
Yiten gelmez geri, baht bu kara mı karadır.

Tam da bu yüzden kırılmıştık, olduk talan
Ne söylesem denilir ki sahici değil, yalan
Bendeki izleri öylesine derindir ki ihanetin
Sayamam bundan böyle aklamak adına sözü
Ve istemesem de gideceğim gönül evinden
Günden güne savrulup öylece de duramam.

Sakın ısrar etmeyesin, kararım kesin mi kesin
Geçmişin izlerini de sen ne çabukta silmiştin
Ve dile getiremeyeceğim çokça nedenden
Bedenim burada belki amma gönül gurbette
O gurbetin yolları nereye çıkacaktır bu da muamma
Hatalarını tolere eden bir yürektim sadece
Hüzne itildi bu güzellik hoyrat bir nefsin de elinde.

Çıkıldı ya yola, önümde durmayasın, kırılma
Yeterince kırılan, un ufak olan biçâre yürekle
Hatıralarımın en güzide ve o köşesinde
Gülen bir yüz olarak duracaksın buna kefilim
Bıçak sırtı giden hayatın her müşkülünde
Yanında gölgen gibi elzemdim, gezendim.
Aynı zeminde dursam da aldanma buna
Sendeki beni çoktan öldürmüştün hatırla
Hatırını kırmak istemem, hep kırılan olsam da
Bedence burada isem de gönlünde silinmişim
Dile gelen onca sözün zehrini nasıl da içmişim.

Onurlu bir duruş bazen gerektirir ayrılığı hüzünle
Sen metin ol, gönülce yakınlık bitti çok ötelerde.
Düşşen de uzanan el olmak varmış, buna güven
Keşkelerin dilleneceği anlarda sen de düşün, hüzünlen.

Hayatın özünde vardır uzanırken düşmek yere
Omuz verenim yoktu, oysa yakalamıştım da esini,
Boş ver ufak hesapları, zamanın akışı da kesildi.

Takvimler değişiyor ben de biliyorum, hatırlatma
En güzel yılları hunharca savuranlar düşünsün
Nefsi değildi mevzuular yaşanırken aramızda
Diyorum ya şu kişilik çok özeldir, dokunulmaz
Takabilseydin filtreyi sen de keşke bir kez
Edeceğin hayra açılan olmalıydı, ettin beddua.

Bendeki senin ışığı parlamıyor artık üzgünüm
Sendeki beni sormuyorum, orda değilim, sürgünüm
Ne denli konuşsak da değişmiyor acı, dayanamam
Yıpratıldığım yüreğin içinde kalmamış ki tabelam.

Boşluğu hissediyor tüm hücrelerim anlamalısın
Hissiyatlarımın rehberliğinde çıktım bir yolculuğa
Bir veda ediş gibi düşün sen de bunu ve susmalısın
Hata yapabilmek güzeldir ve özgürlük denir buna
Nasıl dayanmışım onca yıl diye sor kendine
Hoyratlığını savuracağın kim kalmış, hangi özne.

Dünyanın köşe bucağını dolandım nicedir bil ki
Sevgiye değer katmıyor kişideki takıntı ve öfkesi
İzahatı bitmez bu döngünün çarkındayım sayarım
Asude bir hayatı gerçekten de masallarda ararım.

Saygının eksildiği yerde nasıl da çıkıyor ateş
Bir girdabın içine çekilmek bu tam da kesmekeş
Onca emeği, umudu sana veriyorum, tutamam,
Yolum ne de uzun bilsen, artık buralarda kalamam.

Oğuzhan KÜLTE