O Eylül akşamlarında seninleydik
Şimdi
Karşımda sen,elimde resmin
Savrulan sarı yapraklar arasında
Seninle o günler canlandı gözlerimde
Mutluluğumuz çalan zilin sesinde
Okulun yolunda
Çınlıyor kulaklarım
Sende beni anıyormusun

Gözlerin Despia, gözlerin diyorum
Hazan rengi akşamları ellerin ellerimdeydi
Beraberce yürüdüğümüz okulun yolu
Verdiğin ’oku’ diye o roman
Hala aklımda
’LİSELİ BİR KIZ SEVDİM ’ di adı
Kulaklarımda çınlıyor zilin sesi
Yoksa andın da beni... ondan mı
Despia !

Şimdi öyle uzağım ki o mazimden
Sevdiğim Eylül’ler...çiğnediğimiz kuru yapraklar
Seni özlemek doyumsuzca
Acısıyla tatlısıyla o eşsiz çocuk hayallerimiz
Buram buram tüten külleriyle
Hayallerim,hatıralarım ve sen
Despia’m

Sensiz günler acımasız uzun
Geçmiyor çakılmış,durmuş zaman
Artık Eylül’lerin de bir tadı yok
Geçip ömrümüz gitti de
Bana manasız geliyor gün batımları
Despia’m

Özledim seni diyorum yapraklara
Gülüyorlar hasretime alay edip de
Kimsesiz çocuklar gibi ağlıyorum
Bitiyorum artık büküyor da boynumu
Çok özledim seni çok
Despia’m


Günay Koçak 10.5.2023