Güldüğüme inanma ,hak etmediğim cennet için Gülmüyorsam eğer...

Her günüm bir basamak,
Her anım bir tuğla,
Zaman ki çok sabırsız,
Gücünü benden alan bir hırsız

Ben ağlıyorsam birden bir kah Kaha kopar içimden..
Deli diye arkamdan konuşursun!
Ölüme artık üzülmüyorum bile,
En sevdiğimi koymuşum ben mezara
Ne diye aksın arkandan gözyaşlarım
Ayrılığın matemi ni yolun yarısından dönerken tuttum
İçime çektim acıların kokusunu,
Aşka buğulu camların arkasından veda ettim ..

Ben acıları filmlerden izledim
Ağlamayı da onlardan öğrendim
Gülmeyi gülünce samimi olmayı öğrettiler...

Fotoğraf çekilince, utanan resimlerden öğrendim başımı öne Eğmeyi
Kaldıramadım başımı daha sonra
...

Amcam çarpım tablosunu her sorduğunda
Neden yanaklarım hep kızarır dı
Rakamları birbirine çarpmayı
Çocukluğumu çarpanlarına ayırmayı
Hayatımı ikiye bölmeyi
Yaşamın kökünü öğrendiğimde
Zaman Tüneli karanlığında
Kendi düşlerimin esiri olmuş
Yüreğimin içindeki gam yüklerini
Toplayıp çıkarınca
Yine ben ve acılarım kalmıştık
Baş başa....
Benden bir Ruh çıkar
Birde zalime öfke


Gülümse hayat savaşların ortasında mazlumlara gülümse...!

Gülmek mazlumlara,
Ağlamak merhametli olanlara yakışır
Vesselam..



Ayşe caniberk
Gümüş kalpler