Güven diye bir servete sahip isen
kırılmaz yıkık gönlün kalemi
nasibin kurtarır ,
düşürmeden kuyulardan seni


bazen düşüyorsun hiç bir sebep olmadan
hiç kırılmadan, hiç kırmadan
taş köprülerin gözlerini oymadan
taviz vermeden, geçemez sin yüreğinin derinliklerine
bırakırsın rehin olarak duygularını,
çare değildir çare olmak kendine
fedakarlık sarayına, döşeğin kurulur


her varlığın bir ayıbı geçer yollardan
dehlizlerden akar denizlere
yosunların ciğerine saplanır
oltaya takılır, iğne ucundaki meseleler
iştahı kaçar, gördüğüne insanın
O Zaman sus sende dalgalar gibi
yut öfkeni doğrular elinde ise

" ve artık bu dünyadaki tek mesele

haksızken susmaktır ebediyen
dağlar , taşlar döşek olsun yüreğine
yaslan yalnızlığa !

-"hangi mahkum suçlu değil di ?
-"hangi gençlik delirmedi ?
-"hangi düşünce şiir olmadı ?

itibarı düşüktür bu hayatın
fazla güvenme!

"yaslan yalnızlığa mahkum olmasın düşüncelerin "

"Bir hayal seç kendine ,
acıların yüzüne hiç bakmadan "