dinle
kangren sözlerimin çitleri sökülen duygularımda




uykusuz türkülerde ruhumun kenti
ağzında kuzey rüzgarlarıyla eser
uyanır anıların belleğinden telaşlı ikindiler
ve bağırır zaman sıcak odalarda üşüyen aynalara
bu benim derin dalgınlığım
bağrıyanık sabahtan
lekesiz iklimlere




soluksuz düşen saatlerin seslerinde teklerken çark
özgürlüğün dirençli ipleri buzdan bakışlarıma mavi asılır
ışıkta oynayan kelimelerimin hallerinde anlarım geceyi
böyle gelirim yılları yormadan ve
kendimi bulmadan
yaşına babamın




ölüm
bir sancı ötesi adımın karanlık
bir merdiven
bir boşluk



akşam şafakları gözümde terk
sevgiye maya çalan düş
soyun sır hüzünlerini sabaha
kimsenin koluna değmeden
bak
içli/dışlı heveslerimin yalnızlığı uykuda
tuhaf sesin sesleriyle sessizliğimde
vardığım su


durma ayağa kalk kentin kavşağında

kadının saçlarında rüzgar
toprağı çalınmış kokuyla cinnetsiz salınıyor
akıyor hicran ırmağından şairlerin aşkı
dökülüyor beyaz kumral
gülüşleri


gözlerimde şairler ağlıyor

ölüm
kanıbozuk karanlıklarla
çıkmaz sokaklarda
ki
ilerleyen yolların şakağında son pusu

durma git
bir umut daha menzilinde
kendinden emin canla özlemlere tutundu
boşalttı sıla yüreklerdeki ay’ı kente

ölüm ezildi
ölüm şaşırdı

gözlerimde cennet ağladı



...