Söz sanatlarından" kişiselleştirmeye" örnek teskil eden türden tasvirler şiire büsbütün hakim olmuş.Bazen gelgitlerle dolu insan hayatının bu süreçte yaşadığı acılar, hayal kırıklıkları, beklentiler,mesafeler arası kırgınlıklar şairin hayal dünyasına zenginlik katan unsurlar olarak karşımıza çıkıyor.Şiir imajının zorlayan yapısıyla birlikte sadelikten yana da asla ödün vermediği aşikar.Tesbih kelamı bu yönüyle kendisine has bir kimlik ve kendisine has radikal bir şiir künyesiyle duruşunu asla bozmuyor.Evet zorlandığımız anlar oluyor.ve bu yüzden defalarca okuduğumuz da oluyor :)

Şiirde verilmek istenen mesajlar şiirin başlığında saklı duruyor gibi geliyor bana.

Şiirin gidişatına yön veren " delirmiş sular" başlığından yola çıkarsak sanırım mesaja ulaşabiliriz.

Belki gözyaşları belki de kendi akışına bıraktığımız ya da bırakmak zorunda kaldığımız hayata göz kırpıyor olabilir.Yoksa niye delirsin ki sular.Kimse bilmez bu delilik nereli, nereye gider.Yolunda gitmeyen birşeyler var ki bazen bir nehir misali akar, bazen bir yaprak misali oradan oraya savrulup duruyoruz.Hayat dediğimiz şey de su misali akıp gidiyor avuçlarımızdan.Almış olduğu sinyaller bazen bir gözyaşı olarak sunuluyor yanaklarımızdan.

Şiirin finalinde yer alan şu sözcükler;

"kımıldamayan ölüm beni çağıran uykularımdı"

Anlıyoruz ki kafife bir gecenin dışında bütün uyanışlar güneşi düşük doğumlara hamile.Uyku insanın küçük ölümü derler.Yani bir uyanış provası.

Tebessümle(sevinçlerle) delirsin sular

Şiirle ve esenlik dileklerimle



-Ramazan Boran tarafından 1/22/2021 1:53:11 PM zamanında düzenlenmiştir.