Gülmek öyle içtenlikle,hesapsız ve kaygısızca
Ne de büyük bir bedelmiş,ödetiyor hayat sana
Renklerin yok bir önemi,beğenilerse bir keyfiyet
Lâle devri gelmez ama, gönle su serper saadet.

Tuttuğun altın olsa da, yuttuğun vermez bir lezzet
Cebe giren verir yara, mutluluk belki de kısmet
Varlık mı veriyor derdi, yokluklar mı incitiyor
Yok ki bunun bir ortası, sana bana değişiyor…

Ben gül hesabına değil, rayihasına düşkünüm
Varsın batsın dikenleri, güzelliğine tutkunum
Değerim duruşumda değilse, ederim nerden geliyor?
İnsanlara kalitesini elbisesi mi veriyor?

Özü güzel insanların, duruşları da başka güzeldir
Maddi kazanımlar değil, karakterler önemlidir
Gönül dedikleri kutu, kuşku kusar ihtirasla
Bütün cihanı da versen,yatışmaz öyle kolayca.

Çok zorladık mutluluğu, sanki Kaf Dağı`nda yeri
Oysa bir bak ki zamana, yıllar dönmüyor hiç geri
Neden zorlarla sınanır, saadetin şu yolları
Eriseydi buzu, karı, coşardı sevgi pınarları.

Yıkılıyor tüten ocaklar, çocuklarsa enkazlarda
Bunun kârı nerde bilmem, sevgi satılmaz parayla
Onu metada arayan, ruhunda taşır bir yılan
Fark etmesi güçtür belki, gerçeğiyse kalbi kıran.

Zorlamayla olmuyor aşk, örtüşmemişse duygular
Buradan çıkan kelamlar,asla bahtı güldürmezler
Seyran olası denilen, hor görülen şu samanlık
İşin özünü bilene, paha biçilmez gerdanlık…

İçten gelse şu tebessüm; bal,pekmezdir sıhhat olur
Zorlama şu gülücükler, çok banaldır, iç soğutur
Aksaydı gönül gönüle, gerilmezdi kalpler bence
Ömür dediğin çok kısa, son vermeli küsmelere.

Oğuzhan KÜLTE