Kendi kaderinin şansı ol
Ve lütfen artık aynı yere gel!


Gölgesinde asminli anılar kırılmış oyuncaklar gibi toplarken parçaları
Okurken düşündüğüm kitaplardan kendime kalışım


Geçmişin travması Anne bağlamlı tutulma
Oraya gitme dedim
Sen oraya gittiğinde zihnin d/evriliyor
Kaç ebeli ağaçlardan sobelediğim ruhunu
Anladığımı sanmayasın diye
Yollar ektim hücrene nin çıkış ucuna
Bir eğilip bir doğrulan yapraklar gibi değil de
Yanında hep kapı gibi duranından


Geçelim şimdi burayı


Sesimin cılızına düştü rüzgar
Dağlara ve dokunulmamış düşlere
Uzun uğultular dönemeçlerin uçurumlar bıraktığı süngü
Yaralı bir çocuğun ağzındaki elmaya benzer
Her defasında yaşımın üstüne yazılan yalnızlık
Yakmadığım gece
Dokunmadığım tenha kalmadı
irkildi kelimeler
Üşüdü dilim.

Gecikti akşam
Gecikti dün
Gecikti çocuklarla bir kuşlar



Düşleri kemiren boşluk acıyla katlandığında
Yere düşen çiçekler güz sarınışı
Ki tarihleri vardı şiirler üzerine tüm kokuların
Yeryüzüne karışan..
Şimdi anlatın bana
Ay gökte mi
Yoksa yansıdığı su da mı



Ezberledim seni ben
Ağrıları solurken bir kent
Kafesine hapsolmuş pencereler
Dilini unutmuş uçurtmalar/ıbahçene koyduğumdu umut

Çocukluğun gülsün
Aşk sevinsin diye
Ruhuna yeniden doğmuş kelebekleri çırpındığımdı kalbim.

...