Âhhh ben hiç bu kadar ölmemişim meğerse
Gurbet elde ağır aksak bir dille
Yalnızlık türküsünü yazarken



.....



Bir savaştan çıktım geldim bugün
Oysa ki hiç cenk etmedim
Top, tüfek de görmedim
Kıran kırana düşmanla da vuruşmadım
Ama dostlarım sırtımdan vururken
Anladım ki bu savaştan daha kötü birşey



Âhhh nasıl bilinmezlik bu böyle
Nasıl da yalan dünya
Ağlayıp, güldüklerinle
Kocaman kalbini
Bir lokma ekmeği paylaşıp
Sonra...
Kahve yapılan ellerin bile hatırının sorulmadığı



Âhhh anne vefâ senmişsin meğerse
En güzel dost da
En güzel sevgili de



Âhhh baba karşılıksız sevmek
Senmişsin meğerse
Alınterinin kokusu sinmiş yüreğinle



Ben hiç bu kadar acıya doymamışım meğerse
Önce babam
Sonra annem giderken
Hiç bu kadar yıkılmamışım



Ben hiç bu kadar acıyı bal eğlememişim meğerse
Çocuklarımın kokusu mutluluk bağışlarken
Sımsıkı kucaklaşırken onlarla
Huzurun sesine bu kadar çok doymamışım



Ben hiç bu kadar çok sevilmemişim meğerse
Yârin göz bebeklerindeki kıvılcım
Yüreğimi yakıp kavururken
Avuç içlerinden aşkın şarabını yudumlarken



Şimdi selâm söyleyin kırlangıç çığlıkları
Arkamdan vuranlara
Bir serçeydim vurdunuz beni
Ama çok şükür daha ölmedim
Kanatlarımı kırıp
Mezara da koyamadınız beni
Âhhh gönül kapımı açıp, dost bildiklerim
Vahhh ki vahhh



Şimdi selâm söyleyin kar taneleri
Çilekeş anneme
Kızın seni çok özlemiş
Gelecek mezar toprağından öpmeye diye
Söz verdi hıçkıra hıçkıra ağlamayacak
İçine içine ağlayacak deyin
O dayanamaz
Üşütmeyin annemi



Şimdi selâm söyleyin kuşlar
Karınca misâli çalışıp didinen babama
Kızın senin gibi adam görmemiş
Çok da özlemiş deyin
Hatta delice özlemiş deyin
Gelip nasırlı toprak ellerinden öpecek
Salya sümük ağlayacakmış deyin
Yalnız olduğumu söyleyip
Sakın üzmeyin babamı



Âhhh lapa lapa yağan kar taneleri
Âhhh bahçemdeki kuşlar
Beni nasıl da güzel ağlattınız bugün
Helâl olsun size
Helal olsun



Yeminle...









nagi han