Yavaş yavaş uzaklaşmalıyım
Her şeyden
Herkesten
Hatta kendimden bile



Öyle bir gitmeliyim ki
En sevdiğim şiiri bu kış gününde çırılçıplak bırakıp
Kendimi gecenin ayazında unutup
Sessizce gitmeliyim



En azından yaramazım, balıklarım ve çiçeklerim unutmamalı beni
Hatta gölde yüzen pöfüdük
Çocuklarımın en şen kahkahası
Annemin duaları
Babamın şefkâtli parmakları bile
Unutmamalı



Sevdiklerim maviden yeşile dönen
Bazen de grileşen göz bebeklerimin içinde yaşamalı
Kalbim yoğun bakım ünitelerinde yatmadan önce
Sevdiğimi daha çok söylemeliyim onlara
Daha çok



En köpüklü kahveyi dostlarımla son kez içip
Biriktirdiğim bütün özlemlerle sımsıkı sarılmalıyım onlara



Öksüzlüğüm ve yetimliğim kapımın önünden geçmeden önce
Kafama vura vura çoğalan hüzne
Ve yollarıma papatyalar döken aşka aldırmadan
Alıp başımı
Kar yanığı çıplak ayaklarımla gitmeliyim



Ağlamamak için zorlamamalıyım kendimi
Hatta öyle bir ağlamalıyım ki
Hoşçakal sözü bile yavan kalmalı
Ellerim elvedaya hazır değilken
Zamanı durdurup
Bağıra çağıra
G i t m e l i y i m









nagi han