Anlatmam gerek taze bahar kokularını içime çekip
Çölde büyüyen tek bir gül olduğumu
Ve devşirmen göçebe misâli kendime varışımı
Yazgı’m bir Nisan yağmurlarıyla
Dünyanın merkezine koymuş beni
Tıpkı yalnız ahirete uğurlanacağım gibi
Ama bereketlendikçe ömrüm
Şükür ve sükûtu büyük harflerle monte etmişim imtihan kağıdına
Özene, bezene


Buna rağmen
Sırf mecâlim kalmasın diye
Hüzün tetikte beklemiş yedi yirmidört saat
Ömrümün geri kalanını hebâ etmeye hiç niyetim yok
Varsın gözyaşlarım ıslatsın tepeden tırnağa gülüşlerimi


Ben yine de
Elimde avucumda kalan mutluluk kırıntılarıyla
Gülümserim anadan üryan yeni güne
Sağır olurum evrenin olumsuz yanlarına
Açarım son ses anne sesli , baba şefkâtli duaları


Koşar adımlarla gökyüzünün dev aynasında
Kucaklarım yeniden doğuşumu
Hoş geldin canım kendim diyerek
Huzur dolu yarınlara yelken açarım
Bir yanımda çocuklarım
Diğer yanımda mutluluk masalımla


Ve alırım elime tavus kuşu tüyünden kalemi
Yazarım var oluş hikayemi rengârenk
Okyanus olup taşar gönlümdeki sevda


Kıymetim yaşarken bilinmese de
Üç kere öpüp alnıma koyduğum ekmek kadar
Baş tacıdır şiirimi okuyan o güpgüzel gözler



nagihan