Sana söz çocuk kalbim
Kimsenin ismini bilmediği
Çiçekler açtıracağım gurbet yağmurları boyunca
Üç kere kulağıma fısıldanan ebedi aşk uğruna
Gerekirse yakacağım bütün gemileri
Sürprizlere gebe yepisyeni günleri kucaklayacağım daha sonra
Herşey güpgüzel hatta güpüsgüzel olacak
Biliyorum
.
.
.

Ruhumun kanatlarını gökkuşağı sevincine boyadım bugün
Bahçemde serçeler konuyor o ağaçtan o ağaca
Yuva yapmaya çoktan başlamış karıncalar
Annemin çok sevdiği köşeye oturdum şimdi
Onun minnacık gülüşlerini toplamakla meşgulüm
Âhhh o Analık hakkı dolu gülüşleri yok mu
Ne çok özlemişim


Affet beni anne
Mutluluk dolu şiirlerine gözyaşı değdirme sakın demiştin
Affet


Sakın üzülme annem
Çığlıklarımın dermanı oğlumda
Şöyle kocaman bir sarılayım
Diner
Diner değil mi annem


Hüznün dağlarını bir çırpıda devirirken
Neleri susturmadı ki çocuklarımın varlığı


nagihan