Tekil yalnızlıklar iyidir
Laf kalabalığının ortasında kalakalmaktan
Şöyle demini almış çay
Pöfür pöfür eserken rüzgâr
Hasret kor kor yakarken yüreğimi
Taaa o dağların ardından gelen kekik kokusu
Gözlerimden düşen kocaman yaş da
Neyin nesi


Hani bugün mutluluk tohumları ekecektik
Dünyanın tam merkezine
Ağlama kalbim
Ağlama


Daha çok gidilecek yollarımız var
Tut ellerinden çocuklarının
Dokun huzurun nağme tutan sesine
Ohhh çalsın davullar, zurnalar
Aşkın ruhumun can evinde düğünü var

.
.
.
Hayat ne ki
Üç günlük dünyada
Doğumla ölüm arasında ince çizgi


Yeter artık kalbim
Kendi mezarının başında
Ağlama


Sana hep gülmeler yakışır


Martı çığlıkları
Kuğu valsleri içinde
Anadan üryan gülümse


Merak etme
Sessiz ol
Mutluluğunun resmini kimse
Ne çizebilir
Ne çekebilir
Ne de dokunabilir



nagihan